Κυριακάτικη αργία| Κατάκτηση με αίμα στο Σικάγο| Γιατί κάποτε τα αφεντικά απαιτούσαν από τους εργάτες να δουλεύουν όλη μέρα μέχρι να μπουν στον τάφο| Δεν το' ξερες? | Σε ποιά ιστορική βάση χτίστηκαν οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις? | Έ. τώρα το' μαθες.
Γιατί δέ ζούμε για να δουλεύουμε|ούτε ζούμε για να ψωνίζουμε| Γιατί δέ θα πεθάνουμε δουλεύοντας| Γιατί δέ θα πεθάνουμε στη δούλεψη κανενός αφεντικού| Για να ζούμε και να ονειρευόμαστε| Για να οργανώνουμε τους αγώνες μας| Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και κυρίως χωρίς <<ρεαλιστές που πατούν στα πόδια τους>>|Χωρίς αφεντικά και δούλους που νομίζουν οτι δεν είναι δούλοι επειδή φορούν Bershka| Ξέρω, είμαι υπερβολικός | Ξέρω, σήμερα δεν είναι σαν τότε| Σήμερα έχουμε υπερβεί τα αδηφάγα ένστικτα της λαιμαργίας| Και έχουμε πλέον γίνει όντα με κοινωνική, πολιτική συνείδηση| Με διάθεση συνεισφοράς| Πλέον, όλοι ανακυκλώνουμε.
If there were really freedom, there would also be freedom to fail.
Αλλά εσύ, μωρό μου, μην ανησυχείς,
είσαι αδύναμος πολύ, και τί να κάνεις, αφού δεν μπορείς ν' αλλάξεις τον κόσμο.
Nοιάξου εσύ για το φαΐ σου
νοιάξου και για την tv σου,
για τη θέση του διευθυντή σου,
για σταθερότητα στη ζωή σου,
και ά γαμήσου.
Ένα κολλάζ από ποίηση του δρόμου. Από συνθήματα, αφίσες και ψιθύρους.
Γιατί δέ ζούμε για να δουλεύουμε|ούτε ζούμε για να ψωνίζουμε| Γιατί δέ θα πεθάνουμε δουλεύοντας| Γιατί δέ θα πεθάνουμε στη δούλεψη κανενός αφεντικού| Για να ζούμε και να ονειρευόμαστε| Για να οργανώνουμε τους αγώνες μας| Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και κυρίως χωρίς <<ρεαλιστές που πατούν στα πόδια τους>>|Χωρίς αφεντικά και δούλους που νομίζουν οτι δεν είναι δούλοι επειδή φορούν Bershka| Ξέρω, είμαι υπερβολικός | Ξέρω, σήμερα δεν είναι σαν τότε| Σήμερα έχουμε υπερβεί τα αδηφάγα ένστικτα της λαιμαργίας| Και έχουμε πλέον γίνει όντα με κοινωνική, πολιτική συνείδηση| Με διάθεση συνεισφοράς| Πλέον, όλοι ανακυκλώνουμε.
If there were really freedom, there would also be freedom to fail.
Αλλά εσύ, μωρό μου, μην ανησυχείς,
είσαι αδύναμος πολύ, και τί να κάνεις, αφού δεν μπορείς ν' αλλάξεις τον κόσμο.
Nοιάξου εσύ για το φαΐ σου
νοιάξου και για την tv σου,
για τη θέση του διευθυντή σου,
για σταθερότητα στη ζωή σου,
και ά γαμήσου.
Ένα κολλάζ από ποίηση του δρόμου. Από συνθήματα, αφίσες και ψιθύρους.