Είναι από κείνα τα ερπετά με τα λαμπερά μάτια. Ζει στα γυάλινο κλουβί του, σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης. Του χτυπώ το τζάμι, δεν καταλαβαίνει. Ξέρω τόσο ξεκάθαρα οτι βρισκόμαστε σε δύο ασύμπτωτους κόσμους, σε δύο παράλληλες διαστάσεις χωρίς επαφή. Αν ήταν δεκαπλάσιο σε μέγεθος θα μπορούσε να με φάει και ζωντανό. Μα τί να πεις? Τα άγρια θηρία έχουν το ακαταλόγιστο. Δεν μπορείς να τους εξηγήσεις. Πώς να το κάνουμε, ξοδεύεις χρόνο απ' τη ζωή σου, να μάθεις στο σκυλί ανάγνωση. Μην μπεις στον κόπο να εξηγήσεις, σε μια θαλάσσια χελώνα, πως η σακούλα η πλαστική δεν είναι μέδουσα, πως αν την φάει θα πνιγεί. Γι' αυτά, ο κόσμος είναι. Τελεία. Δεν καταλαβαίνουν. Γιατί έτσι. Ζουν σε αυτόν χωρίς προσπάθεια κάτι να αλλάξει. Σε τίποτε δεν άλλαξαν μυριάδες χρόνια. Και επιβιώνουν εξαιρετικά. Και αναπαράγονται εξαιρετικά. Τόσο μπορούν. Δεν έχουν ακόμη ξεκλειδώσει πλευρές της φαιάς τους ουσίας. Γίνεται να θυμώσεις μ' ένα άγριο ζωάκι? Πώς να θυμώσεις μ' ένα άγριο δίποδο ζωάκι? Είναι τουλάχιστον ανωριμότητα.
Η σταγόνα που έπεσε στο κεφάλι μου είναι ή σταγόνα βροχής, ή φτύσιμο, ή βρωμόνερα από μπαλκόνι. Ήρθε με τεράστια ορμή, μάλλον θα προέρχεται από το ρετιρέ, οκτώ ορόφους πάνω απ'το γυάλινο κλουβί. Εκεί μένει μια χαμογελαστή κυρία με γαλάζια μάτια. Η επιδερμίδα της έχει αυτή την τεχνητή θρέψη που είναι αποτέλεσμα αλλεπάλληλων επιστρώσεων με αντιγηραντικές και ενυδατικές κρέμες. Την κυρία την λες και τσουπωτή. Το δε διαμέρισμα, το λες και περιζήτητο-με τέτοια θέα που έχει. Θάλασσα διάπλατη, αλλά ομιχλώδης, που σπάνια την διασχίζουν πια τα υπερωκεάνια.Ο τόπος έχει χάσει την αλλοτινή του αίγλη, τότε που χόρευαν τα τουίστ στα κέντρα. Τώρα πια είναι μια κοινωνία δειλών με ταλέντο στις δικαιολογίες. Μια από κείνες τις κοινωνίες που σε κάνει να νιώθεις οτι εσύ έχεις το πρόβλημα.
Αλλά όλα αυτά η ξανθιά κυρία δεν τα έχει σκεφτεί ποτέ. Γι' αυτήν είναι μια παροδική περίοδος ύφεσης, που αν κάνουμε πιο συνετά έξοδα και αντικαταστήσουμε τους κλασσικούς γλόμπους με οικολογικούς, θα περάσει. Είναι γυναίκα με πίστη. Πιστεύει κατ' αρχάς στους ρόλους των δύο φύλων, πιστεύει στο δίπολο πασάς-χανούμισσα (γι' αυτό και δεν φορά ποτέ τίποτα που να μην έχει πάνω χρυσά ή στρας). Επίσης πιστεύει στον κοινοβουλευτισμό, και πιστεύει οτι ο καφές ευθύνεται για τα νεύρα της, γι' αυτό πλέον πίνει μόνο τσάι. Ωστόσο ούτε το τσάι κάνει δουλειά.
Σήμερα ο υιός δεν απαντούσε στα τηλέφωνα. Νούμερο ένα αίτιο ταχυκαρδίας. Τώρα τελευταία βλέπει και περίεργα όνειρα, προφητικά, άστα να πάνε. Γι' αυτό λες να μή της βγαίνουν τα τσουρέκια? Και να πεις οτι κάτι άλλαξε στην συνταγή, ψέμματα θα'ναι. Όχι, όχι, κάτι κακό υπάρχει εδώ. Μια αρνητική ενέργεια. Ας βγει στο μπαλκόνι να την χτυπήσει λίγο ο αέρας του κόλπου. Στο βάθος αστράφτει. Έρχεται καταιγίδα.
Τους τελευταίους μήνες ο προκομμένος της ζει σε μια κατάληψη! Και να ταν ο μόνος! Για όνομα του Θεού, αυτή την τελευταία μόδα με τις καταλήψεις δεν μπορεί να την καταλάβει. Μα είναι δυνατόν, ν' αφήνεις το χαλί για να πας στο τσαλί*? Να ονομάζεις <<σπιτικό σου>> και <<κέντρο αγώνα>> μια τρώγλη με σπασμένα παράθυρα? Ποιός ξέρει τί σταγόνες θα στάζουν απ' τις οροφές, τί μούχλες θα εξαπλώνονται στους τοίχους εκεί μέσα. Τί εσάνς χασισίου και ποδαρίλας αναρχικής αρβύλας θ' αρωματίζει την ατμόσφαιρα. Κρίμα, να χάνεις έτσι τα νιάτα σου και την ομορφιά σου.
Πριν δυό βδομάδες η αστυνομία έκανε ντού σε μια κατάληψη σ' ένα παλιό αρχοντικό. Συνέλαβε δυό-τρεις, και ζήτησε απ' τους πολίτες να νιώσουν ασφαλείς. Βγήκε κι ο πρωθυπουργός να κάνει δηλώσεις (με το καλό το κουστούμι, το μπλε, αυτό που όταν το φοράει εννοεί κάθε τί που λέει): Στόχος είναι τα λεφτά. Και η ασφάλεια. Και η ευημερία. Των νομοταγών φορολογούμενων πολιτών. Άρα είναι πολύ πιθανόν να συνεχιστούν τα ντου, σκέφτεται η μάνα. Άσε που το είπε και η τηλεόραση: Έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα τώρα τελευταία. Σαν πολλοί άεργοι μαλλιάδες με χαλκάδες στη μύτη έχουν μαζευτεί σε τρώγλες, και το παίζουνε και αντιρρησίες συνειδήσεως. Πρόκειται για ανθρώπους άεργους, που κατασπαταλούν το χρήμα του λαού και η τηλεόραση δεν θα το επιτρέψει αυτό. Και πράγματι, σκέφτεται η μάνα, το κράτος τα χρειάζεται αυτά τα κτίρια για να τα αξιοποιήσει δημιουργικά. Με τη βοήθεια των πολυεθνικών. Τέρμα τα αστεία. Το κακό προαίσθημα χτυπάει κόκκινο, να δεις που θα τον πιάσουνε τον γιό της. Το παιδί κινδυνεύει και κάτι πρέπει να γίνει. Βροχή δυνατή.
Όμως για κάθε πρόβλημα υπάρχουν λύσεις. Κι εδώ οι λύσεις, είναι οι κλήσεις. Δέκα στον αριθμό και αλλεπάλληλες. Οι πρώτες πέντε στον γιο. Καμία απάντηση. Ακολουθούν τρεισήμισι βαρβάτες κλήσεις στον σύζυγο (στην τέταρτη το πρώτο μπίπ συνέπεσε με κεραυνό και έτσι το κινητό της έπεσε απ' τα χέρια). Άκαρπες κι αυτές. Σειρά έχουν κάτι δευτερότριτοι ξάδερφοι- ο ένας αστυνομικός σε επαρχιακό τμήμα και ο άλλος απόστρατος αξιωματικός του πεζικού-και οι δυό μέσα στα κόλπα. Έσχατη λύση, γιατί μόλις τους πιάσει την κουβέντα η μάνα αρχίζουν τα παινέματα για τους γιούς και τις κόρες που είναι μεγαλοστελέχη και πυρηνικοί φυσικόι, αλλά τί να κάνεις... Οι δύσκολοι καιροί απαιτούν δύσκολες αποφάσεις. Αυτοί απαντούν. Μετά το εικοσάλεπτο των τυπικών αερολογιών, της λένε οτι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, δεν έχει ακουστεί κάτι για έφοδο της αστυνομίας στη συγκεκριμένη κατάληψη. Μα και να τον συλλάβουν ακόμη, είναι ένα τηλεφώνημα υπόθεση να τον βγάλουν από την στενή. Η μάνα παίρνει βαθιά ανάσα. Οι αρχές μίλησαν. Κόπασε η νεροποντή.
Βαθύ ξαλάφρωμα σε πολυθρόνα NEOSET. Τώρα μπορεί να κλείσει τα μάτια, για λίγο. Σαν χθες της φαίνεται, που τον είχε αγοράκι και τον έτρεχε στα κολυμβητήρια και στα πλανητάρια. Που έπινε καφέ με τις φίλες στο σπίτι και της έλεγαν << Τί χαριτωμένο παιδάκι! Όλους μας διασκεδάζει>>. Θα γινόταν σπουδαίος δικηγόρος. Ή καθηγητής πανεπιστημίου. Αγαπούσε την Ιστορία και την Έκθεση. Οι ιδέες του ήταν όμορφες, τόσο που τα κατάφερε μέχρι τη Βουλή των Εφήβων. Γαμώτο, λες να υπάρχουν ακόμη ελπίδες? Θα μπορέσει αυτό το παιδί να μπει στον σωστό δρόμο? Εξακολουθεί να είναι ένα ευαίσθητο και ονειροπόλο αγόρι. Κατα βάθος δεν έχει αλλάξει και τόσο. Τότε έγραφε καλλιγραφικά σε κόλλες Α4 και αγόρευε ανάμεσα σε σπυριάρηδες έφηβους. Τώρα γράφει εξίσου καλλιγραφικά, αλλά με σπρέι σε τοίχους, και αγορεύει εξίσου παθιασμένα, αλλά πλάι σε κάσες με μολότοφ. Ψιλόβροχο. Σχεδόν σε νανουρίζει.
Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο υιός.
-Τώρα τις είδα τις κλήσεις μάνα. Σόρι, δεν είχα μπαταρία. Τί έγινε, πάθατε έμφραγμα?
- Όταν έχει τέτοια θεομηνία η μάνα ανησυχεί για τα παιδιά της και μή μου το ξανακάνεις αυτό, σε παρακαλώ. Και να σταματήσεις τις χαζομάρες και να γυρίσεις σπίτι. Τί νόημα έχει τώρα όλο αυτό?
-Μάνα δεν μπορώ πάλι τα ίδια, σου τα'χω πει. Μή με στεναχωρείς.
Ως εδώ μπορεί να φτάσει η συζήτηση. Μια όμορφη, κατ' εφαπτομένη επικοινωνία.
Σε λίγο ξαναχτυπά το τηλέφωνο, αυτή την φορά ο σύζυγος.
-Αγάπη μου ήμουν στην τουαλέτα, γι'αυτό δεν το σήκωσα.
-Σου τα' λεγα εγώ να μή πάρεις σμάρτφον, που μου θες και τεχνολογίες στην ηλικία μας.
Είναι η απάντηση κονσέρβα, για όταν είναι υπερβολικά αγχωμένη να ακούσει τί της είπε ο συνομιλητής. Τελικά όλοι σώοι, όλοι αβλαβείς. Κόπασε και η βροχή.
Με τί να ασχοληθεί τώρα η ξανθιά κυρία? Στην τηλεόραση έχει εκπομπή που θα μιλήσουν με επιχειρήματα για το μνημόνιο. Ας βάλει λίγο να δει τί γίνεται στον κόσμο. Ίσως έτσι καταλάβει τί γίνεται στον κόσμο της.
( *τσαλί= αγκαθωτός θάμνος. "Αφήνεις το χαλί για να πας στο τσαλί"=χαραμίζεσαι. Παραδοσιακή έκφραση της Θράκης. )
Η σταγόνα που έπεσε στο κεφάλι μου είναι ή σταγόνα βροχής, ή φτύσιμο, ή βρωμόνερα από μπαλκόνι. Ήρθε με τεράστια ορμή, μάλλον θα προέρχεται από το ρετιρέ, οκτώ ορόφους πάνω απ'το γυάλινο κλουβί. Εκεί μένει μια χαμογελαστή κυρία με γαλάζια μάτια. Η επιδερμίδα της έχει αυτή την τεχνητή θρέψη που είναι αποτέλεσμα αλλεπάλληλων επιστρώσεων με αντιγηραντικές και ενυδατικές κρέμες. Την κυρία την λες και τσουπωτή. Το δε διαμέρισμα, το λες και περιζήτητο-με τέτοια θέα που έχει. Θάλασσα διάπλατη, αλλά ομιχλώδης, που σπάνια την διασχίζουν πια τα υπερωκεάνια.Ο τόπος έχει χάσει την αλλοτινή του αίγλη, τότε που χόρευαν τα τουίστ στα κέντρα. Τώρα πια είναι μια κοινωνία δειλών με ταλέντο στις δικαιολογίες. Μια από κείνες τις κοινωνίες που σε κάνει να νιώθεις οτι εσύ έχεις το πρόβλημα.
Αλλά όλα αυτά η ξανθιά κυρία δεν τα έχει σκεφτεί ποτέ. Γι' αυτήν είναι μια παροδική περίοδος ύφεσης, που αν κάνουμε πιο συνετά έξοδα και αντικαταστήσουμε τους κλασσικούς γλόμπους με οικολογικούς, θα περάσει. Είναι γυναίκα με πίστη. Πιστεύει κατ' αρχάς στους ρόλους των δύο φύλων, πιστεύει στο δίπολο πασάς-χανούμισσα (γι' αυτό και δεν φορά ποτέ τίποτα που να μην έχει πάνω χρυσά ή στρας). Επίσης πιστεύει στον κοινοβουλευτισμό, και πιστεύει οτι ο καφές ευθύνεται για τα νεύρα της, γι' αυτό πλέον πίνει μόνο τσάι. Ωστόσο ούτε το τσάι κάνει δουλειά.
Σήμερα ο υιός δεν απαντούσε στα τηλέφωνα. Νούμερο ένα αίτιο ταχυκαρδίας. Τώρα τελευταία βλέπει και περίεργα όνειρα, προφητικά, άστα να πάνε. Γι' αυτό λες να μή της βγαίνουν τα τσουρέκια? Και να πεις οτι κάτι άλλαξε στην συνταγή, ψέμματα θα'ναι. Όχι, όχι, κάτι κακό υπάρχει εδώ. Μια αρνητική ενέργεια. Ας βγει στο μπαλκόνι να την χτυπήσει λίγο ο αέρας του κόλπου. Στο βάθος αστράφτει. Έρχεται καταιγίδα.
Τους τελευταίους μήνες ο προκομμένος της ζει σε μια κατάληψη! Και να ταν ο μόνος! Για όνομα του Θεού, αυτή την τελευταία μόδα με τις καταλήψεις δεν μπορεί να την καταλάβει. Μα είναι δυνατόν, ν' αφήνεις το χαλί για να πας στο τσαλί*? Να ονομάζεις <<σπιτικό σου>> και <<κέντρο αγώνα>> μια τρώγλη με σπασμένα παράθυρα? Ποιός ξέρει τί σταγόνες θα στάζουν απ' τις οροφές, τί μούχλες θα εξαπλώνονται στους τοίχους εκεί μέσα. Τί εσάνς χασισίου και ποδαρίλας αναρχικής αρβύλας θ' αρωματίζει την ατμόσφαιρα. Κρίμα, να χάνεις έτσι τα νιάτα σου και την ομορφιά σου.
Πριν δυό βδομάδες η αστυνομία έκανε ντού σε μια κατάληψη σ' ένα παλιό αρχοντικό. Συνέλαβε δυό-τρεις, και ζήτησε απ' τους πολίτες να νιώσουν ασφαλείς. Βγήκε κι ο πρωθυπουργός να κάνει δηλώσεις (με το καλό το κουστούμι, το μπλε, αυτό που όταν το φοράει εννοεί κάθε τί που λέει): Στόχος είναι τα λεφτά. Και η ασφάλεια. Και η ευημερία. Των νομοταγών φορολογούμενων πολιτών. Άρα είναι πολύ πιθανόν να συνεχιστούν τα ντου, σκέφτεται η μάνα. Άσε που το είπε και η τηλεόραση: Έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα τώρα τελευταία. Σαν πολλοί άεργοι μαλλιάδες με χαλκάδες στη μύτη έχουν μαζευτεί σε τρώγλες, και το παίζουνε και αντιρρησίες συνειδήσεως. Πρόκειται για ανθρώπους άεργους, που κατασπαταλούν το χρήμα του λαού και η τηλεόραση δεν θα το επιτρέψει αυτό. Και πράγματι, σκέφτεται η μάνα, το κράτος τα χρειάζεται αυτά τα κτίρια για να τα αξιοποιήσει δημιουργικά. Με τη βοήθεια των πολυεθνικών. Τέρμα τα αστεία. Το κακό προαίσθημα χτυπάει κόκκινο, να δεις που θα τον πιάσουνε τον γιό της. Το παιδί κινδυνεύει και κάτι πρέπει να γίνει. Βροχή δυνατή.
Όμως για κάθε πρόβλημα υπάρχουν λύσεις. Κι εδώ οι λύσεις, είναι οι κλήσεις. Δέκα στον αριθμό και αλλεπάλληλες. Οι πρώτες πέντε στον γιο. Καμία απάντηση. Ακολουθούν τρεισήμισι βαρβάτες κλήσεις στον σύζυγο (στην τέταρτη το πρώτο μπίπ συνέπεσε με κεραυνό και έτσι το κινητό της έπεσε απ' τα χέρια). Άκαρπες κι αυτές. Σειρά έχουν κάτι δευτερότριτοι ξάδερφοι- ο ένας αστυνομικός σε επαρχιακό τμήμα και ο άλλος απόστρατος αξιωματικός του πεζικού-και οι δυό μέσα στα κόλπα. Έσχατη λύση, γιατί μόλις τους πιάσει την κουβέντα η μάνα αρχίζουν τα παινέματα για τους γιούς και τις κόρες που είναι μεγαλοστελέχη και πυρηνικοί φυσικόι, αλλά τί να κάνεις... Οι δύσκολοι καιροί απαιτούν δύσκολες αποφάσεις. Αυτοί απαντούν. Μετά το εικοσάλεπτο των τυπικών αερολογιών, της λένε οτι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, δεν έχει ακουστεί κάτι για έφοδο της αστυνομίας στη συγκεκριμένη κατάληψη. Μα και να τον συλλάβουν ακόμη, είναι ένα τηλεφώνημα υπόθεση να τον βγάλουν από την στενή. Η μάνα παίρνει βαθιά ανάσα. Οι αρχές μίλησαν. Κόπασε η νεροποντή.
Βαθύ ξαλάφρωμα σε πολυθρόνα NEOSET. Τώρα μπορεί να κλείσει τα μάτια, για λίγο. Σαν χθες της φαίνεται, που τον είχε αγοράκι και τον έτρεχε στα κολυμβητήρια και στα πλανητάρια. Που έπινε καφέ με τις φίλες στο σπίτι και της έλεγαν << Τί χαριτωμένο παιδάκι! Όλους μας διασκεδάζει>>. Θα γινόταν σπουδαίος δικηγόρος. Ή καθηγητής πανεπιστημίου. Αγαπούσε την Ιστορία και την Έκθεση. Οι ιδέες του ήταν όμορφες, τόσο που τα κατάφερε μέχρι τη Βουλή των Εφήβων. Γαμώτο, λες να υπάρχουν ακόμη ελπίδες? Θα μπορέσει αυτό το παιδί να μπει στον σωστό δρόμο? Εξακολουθεί να είναι ένα ευαίσθητο και ονειροπόλο αγόρι. Κατα βάθος δεν έχει αλλάξει και τόσο. Τότε έγραφε καλλιγραφικά σε κόλλες Α4 και αγόρευε ανάμεσα σε σπυριάρηδες έφηβους. Τώρα γράφει εξίσου καλλιγραφικά, αλλά με σπρέι σε τοίχους, και αγορεύει εξίσου παθιασμένα, αλλά πλάι σε κάσες με μολότοφ. Ψιλόβροχο. Σχεδόν σε νανουρίζει.
Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο υιός.
-Τώρα τις είδα τις κλήσεις μάνα. Σόρι, δεν είχα μπαταρία. Τί έγινε, πάθατε έμφραγμα?
- Όταν έχει τέτοια θεομηνία η μάνα ανησυχεί για τα παιδιά της και μή μου το ξανακάνεις αυτό, σε παρακαλώ. Και να σταματήσεις τις χαζομάρες και να γυρίσεις σπίτι. Τί νόημα έχει τώρα όλο αυτό?
-Μάνα δεν μπορώ πάλι τα ίδια, σου τα'χω πει. Μή με στεναχωρείς.
Ως εδώ μπορεί να φτάσει η συζήτηση. Μια όμορφη, κατ' εφαπτομένη επικοινωνία.
Σε λίγο ξαναχτυπά το τηλέφωνο, αυτή την φορά ο σύζυγος.
-Αγάπη μου ήμουν στην τουαλέτα, γι'αυτό δεν το σήκωσα.
-Σου τα' λεγα εγώ να μή πάρεις σμάρτφον, που μου θες και τεχνολογίες στην ηλικία μας.
Είναι η απάντηση κονσέρβα, για όταν είναι υπερβολικά αγχωμένη να ακούσει τί της είπε ο συνομιλητής. Τελικά όλοι σώοι, όλοι αβλαβείς. Κόπασε και η βροχή.
Με τί να ασχοληθεί τώρα η ξανθιά κυρία? Στην τηλεόραση έχει εκπομπή που θα μιλήσουν με επιχειρήματα για το μνημόνιο. Ας βάλει λίγο να δει τί γίνεται στον κόσμο. Ίσως έτσι καταλάβει τί γίνεται στον κόσμο της.
( *τσαλί= αγκαθωτός θάμνος. "Αφήνεις το χαλί για να πας στο τσαλί"=χαραμίζεσαι. Παραδοσιακή έκφραση της Θράκης. )